Beselidhja e VjeterJobi: Mbrojtja e Jobit

• 1 Lidhur kisha besë me sytë e mise asnjë virgjër s`do të shikoja.
• 2 Po ç`pjesë kam te Hyji im i lartë, ç`trashëgim te i Gjithpushtetshmi në qiell?
• 3 Pse a e keqja s`i takon të paudhit, s`u takuaka të padrejtëve ndëshkimi?
• 4 A thua roje ai s`më rri në udhëe s` m`i njeh hapat e mi?
• 5 Pra, nëse veprova ndonjëherë me gënjeshtër, për të bërë të keqen nëse e luajta këmbën:
• 6 le të më vërë Hyji në peshore të saktëqë ta dijë se i patëmetë unë jam!
• 7 Këmba ime nëse udhës iu shmange nëse zemra sytë m`i ndoqi, duart e mia nëse i përdhosa:
• 8 unë mbjellsha e tjetri korrte, farë as emër mos më mbettë!
• 9 Nëse zemrën time në të keq ma çoi ndoj grua, nëse pas derës pritë mikut i vura:
• 10 për tjetërkënd bloftë gruaja ime, tjetërkush atë e përdoroftë!
• 11 Sepse kjo është punë e poshtër, paudhësi që gjyq kërkon:
• 12 më djegtë zjarri e më përvloftë, shkrumb i bëftë të lashtat e mia!
• 13 Nëse i kam ngrënë të drejtën shërbëtorito shërbëtores që ankohej në mua:
• 14 çfarë do të bëja kur Hyji në gjyq të ngritet, ç`do të përgjigjja kur llogari të kërkonte?
• 15 A s`janë ata si unë vepër e Tij?S`na formoi një Hyj në krah`ror të nënës?
• 16 Nëse u mohova ç`kërkonin të varfrit, në qoftë se të qajnë i bëra sytë e të vejës,
• 17 në qoftë se vetëm hëngra bukën timee prej saj s`dhashë të hajë edhe jetimi.
• 18 Që në rini si babë i kam qenë, e kam mësuar që në krah`ror të s`ëmës!
• 19 Nëse e përbuza të gjorin që petk s`kishte, të vobektin që ishte pa mbulojë,
• 20 nëse ijët e tij mua s`ma çuan bekimin, pse prej bashkave të deleve të mia u ngroh,
• 21 nëse dorë ngrita kundër ndoj bonjaku, duke e ditur se e kam Mbrojtësin në gjyq:
• 22 oh m`u shkoqtë prej shpatullës krahu, dora ime në bërryl u theftë!
• 23 Sepse të Hyjit e druaj ndëshkimin, madhërisë së Tij s`mund t`i qëndroj!
• 24 Nëse shpresën time a kurrë në ar e vura, nëse arit të pastër: `Besim kam në ty` i thashë,
• 25 nëse iu gëzoja kamjes sime të madhe, pasurisë që duart ma fituan,
• 26 nëse kur diellin t`shkëlqyeshëm shikoja edhe hënën kur ecën ndriçuese:
• 27 e ashtu fshehtas më gënjeu zemra imeqë me dorë t`u çoja puthje,
• 28 që do të ishte punë e dënueshme në gjyq, se Tenzonë unë do të kisha mohuar;
• 29 nëse iu gëzova bjerrjes së urryesit timdhe u kënaqa për të keqen që i ndodhi,
• 30 unë që gjuhën s`lejoja të mëkatonte, duke e nëmur që jeta t`i shuhej!
• 31 Po a nuk më thoshte gjindja e çadrës sime:`Kë me mish ai der tash s`e ka ngopur?`
• 32 Kurrë shtegtar përjashta s`më mbeti, për udhëtarin hapur e kisha derën.
• 33 Pse a si Adami mëkatin tim e fsheha, në zemrën time fajin fshehtë e mbajta?
• 34 Pse a i droja shpërhalljet e gjindes, a u frikësoja përbuzjes së fqiute heshtja brenda derës së shtëpisë?
• 35 Sikur të kisha dikënd që të më dëgjonte!Ja, nënshkrimi! I Lumi le të më përgjigjë!Ja libri që e shkroi armiku!
• 36 Përmbi supa do ta mbartja, rizë rreth kokës do ta lidhja,
• 37 përgjegjësi do të jepja për çdo hap, para Tij ballëlart si princ do të dilja.
• 38 Kundër meje nëse klithë toka ime, bashkë me të nëse vaj lëshojnë hullitë,
• 39 nëse pa pagë frytin ua hëngrae nëse vet ia mundova bujqit:
• 40 në vend të grurit ferra më prodhoftë, në vend të elbit egjër;bar të qelbët!