Beselidhja e VjeterKantiku i Kantikëve: E fejuara kërkon te fejuarin
- 1 Në shtrojën time gjatë gjithë natëskërkoj atë që ma do shpirti, e kërkova, por s`e gjeta.
- 2 Do të ngrihem, qytetin do ta përshkoj, do ta kërkoj në udhë e shesheatë që shpirti ma do.E kërkova, por s`e gjeta.
- 3 Më gjeti rojaqë endet nëpër qytet:A e patë atë që ma do zemra?
- 4 Posa ata i kalova, rngjeta atë që ma do shpirti;e shtrëngova, më s`do ta lëshoj, pa e futur në shtëpi të nënës sime, në dhomën e asaj që më lindi.I fejuari
- 5 O ju bija të Jerusalemitju përbej: pash sutate sorkadhet që fushës enden:mos e zgjoni, mos ia nxiri gjumin të dashurësderi sa të zgjohet vetë.POEMA E TRETËPoeti
- 6 Kush është kjo që po ngjitet nga shkretëtirasi shtyllë tymi, që i vjen era kem e mirrëe çdo pluhuri erëzues?
- 7 Ja, bartorja e Salomonit!Rreth i rrinë gjashtëdhjetë trima të fortë, ndër më të fortët e Izraelit!
- 8 Të gjithë dinë shpatat t`i përdorin, më të mirët mjeshtra për luftim.Ngjesh secili shpatën në ijëkundër pritave që fsheh nata.
- 9 E punoi mbret Salomoninjë fron për vete nga druri i Libanit:
- 10 këmbët ia punoi argjendi, mbështetësen ari të kulluar, ndenjësen krejt të purpurtë, mesin të shtruar me ebanoz.Dilni, bija të Jerusalemit,
- 11 shikoni, bija të Sionit, mbretin Salomon me kezë, me kurorë që i vuri e ëmaditën e martesës së tij, në ditë të gëzueshme të zemrës së tij.