Beselidhja e ReMarku: Jezusin e përbuzin në vendin e vet

• 1 Jezusi u nis prej andej e shkoi në vendin ku u rrit.E përcollën edhe nxënësit e tij.
• 2 Kur erdhi e shtuna, filloi të mësojë në sinagogë. Shumica e dëgjuesve çuditeshin e thoshin:Nga i vijnë këtij këto? Ç`është kjo dije që iu dhurua? Po këto mrekulli të mëdha që bëhen nga duart e tij?
• 3 Po a nuk është ky zdrukthëtar, i biri i Marisë, vëllai i Jakobit, i Jozetit, i Judës, i Simonit? Po a nuk janë këtu ndër ne motrat e tij?Kështu u bë për ta arsye e mosbesimit në të.
• 4 Jezusi u tha: Profeti ndahet pa nder vetëm në vendin e vet, në farefisin e vet dhe në shtëpinë e vet.
• 5 Dhe nuk mundi të bëjë aty asnjë mrekulli, përveç se shëroi disa të sëmurë duke vënë mbi ta duart.
• 6 E çuditej për mosbesimin e tyre.Dërgimi i të Dymbëdhjetëve(Mt 10. 1. 5-15; Lk 9, 1-6)Kështu doli e mësonte nëpër fshatra përreth.
• 7 Atëherë i thirri të Dymbëdhjetët e nisi t`i dërgojë dy nga dy dhe u dha pushtet mbi shpirtrat e ndytë.
• 8 U urdhëroi të mos marrin në udhëtim asgjë tjetër, përveç shkopit: as bukë, as strajcë, as para bakri në brez,
• 9 por të mbathin vetëm sandalet e të mos veshin dy palë petka.
• 10 Dhe u thoshte:Kudo që të hyni në ndonjë shtëpi, rrini aty derisa të largoheni nga ai vend.
• 11 Po qe se ndokund nuk ju pranojnë dhe nuk ju dëgjojnë, dilni dhe shkundni pluhurin nga këmbët tuaja si dëshmi kundër tyre.
• 12 Ata shkuan dhe u predikuan njerëzve kthimin kah Hyji.
• 13 Dëbonin shumë djaj, lyenin me vaj shumë të sëmurë dhe i shëronin.Vdekja e Gjon Pagëzuesit(Mt 14, 1-12; Lk 9, 7-9)
• 14 Edhe mbreti Herod dëgjoi për Jezusin, sepse emri i tij u bë i njohur. Thuhej: Gjon Pagëzuesi u ngjall prej të vdekurish, prandaj në të po veprojnë fuqitë mrekullibërëse.
• 15 Disa të tjerë thoshin: Është Elia! Prapë disa tjerë: Është profet si çdo profet tjetër!
• 16 Kur dëgjoi, Herodi tha: U ngjall Gjoni, ai, të cilit ia pata shkurtuar kokën!
• 17 Dhe njëmend, vetë Herodi kishte dhënë urdhër të kapej Gjoni, të ngujohej në pranga e të burgosej. Shkaku ishte Herodiada, gruaja e Filipit, të vëllait të tij, të cilën e kishte marrë për grua.
• 18 E pasi Gjoni i kishte thënë Herodit: S`guxon ta mbash gruan e vëllait tënd!
• ,19 Herodiada e urrente dhe donte ta vriste, por nuk mundte,
• 20 sepse Herodi e druante Gjonin. E dinte mirë se është njeri i drejtë e i shenjtë e prandaj edhe e mbronte. Kur e dëgjonte, trazohej fort në shpirt, por prapëseprapë e dëgjonte me ëndje.
• 21 Por erdhi dita e volitshme, kur Herodi, me rastin e ditëlindjes së vet, u përgatiti një gosti bujarëve të vet, oficerëve të lartë dhe krerëve të Galilesë.
• 22 Hyri vajza e Herodiadës e kërceu. I pëlqeu shumë Herodit dhe të ftuarve. Atëherë mbreti i tha vajzës.Lyp prej meje çka të duash dhe unë do ta jap.
• 23 Dhe iu përbetua (shumë):Do të jap gjithçka të më lypësh, qoftë edhe gjysmën e mbretërisë sime!
• 24 Ajo doli dhe i tha s`ëmës:Çka të kërkoj?Kokën e Gjon Pagëzuesit!;i tha ajo.
• 25 Vajza u kthye vrik te mbreti e i tha:Dua të ma japësh tani në pjatë kokën e Gjon Pagëzuesit.
• 26 Mbreti u trishtua, por për shkak të premtimit dhënë me përbetim e për shkak të të ftuarve, nuk deshi t`ia mohojë kërkesën.
• 27 Mbreti menjëherë dërgoi një vrasës dhe urdhëroi t`ia sjellë kokën e Gjonit. Ky shkoi, ia shkurtoi kokën në burg,
• 28 e solli në pjatë, ia dha vajzës, kjo ia dha s`ëmës.
• 29 Kur dëgjuan nxënësit e Gjonit, erdhën, morën trupin e tij dhe e shtinë në dhe.Jezusi ushqen pesë mijë vetë(Mt 14, 13-21; Lk 9, 10-17; Gjn 6, 1-14
• 30 Apostujt u bashkuan prapë te Jezusi dhe i treguan gjithçka kishin bërë dhe kishin mësuar.
• 31 Atëherë ai u tha: Ejani dhe ju në një vend të pabanuar e pushoni pak në vetmi. Sepse aty aq shumë njerëz vinin e shkonin sa që s`kishin kohë as të hanin.
• 32 Ata u nisën me barkë për në një vend të pabanuar, në vetmi.
• 33 Porse njerëzit i panë në ç`drejtim u nisën e shumica e morën me mend vendin ku do të shkonin dhe, në këmbë, prej të gjitha qyteteve, shkuan atje e arritën para tyre.
• 34 Kur Jezusi doli nga barka, pa një turmë të madhe të popullit, iu dhimsën, sepse ishin porsi `delet pa bari`, e filloi t`u mësojë shumë gjëra.
• 35 Pasi kaloi shumë kohë e po bëhej vonë, iu afruan nxënësit e tij dhe i thanë:U bë vonë e ky vend është i shkretë,
• 36 thuaju të shkojnë në fshatra e katunde të rrethinës e të blejnë diçka për të ngrënë.
• 37 Jepuni ju të hanë;u përgjigj.Ata i thanë:Të shkojmë e të blejmë dyqind denarë bukë e t`u japim të hanë?
• 38 Ai vazhdoi:Sa bukë keni? Shkoni e shihni!Pasi shikuan, iu përgjigjën: Pesë bukë e dy peshq.
• 39 Atëherë u urdhëroi t`i ulin të gjithë në bar të njomë.
• 40 Të gjithë u ulën grupe-grupe nga njëqind e nga pesëdhjetë vetë.
• 41 Jezusi, si i mori pesë bukët e dy peshqit, i lartësoi sytë kah qielli, e bekoi Hyjin, i ndau bukët dhe ua dha nxënësve të vet t`ua vënë para njerëzve. Po ashtu edhe dy peshqit ua ndau të gjithëve.
• 42 Të gjithë hëngrën e u nginë.
• 43 Çuan dymbëdhjetë shporta plot me copa edhe sa teproi prej peshqve.
• 44 Ata që hëngrën ishin pesë mijë burra.Jezusi ecën përmbi ujë(Mt 14, 22-33; Gjn 6, 15-21)
• 45 Dhe menjëherë i nguti nxënësit e vet të hyjnë në barkë e të kalojnë në anën e kundërt drejt Betsaidës, derisa ai ta përcillte popullin.
• 46 Kur e përcolli popullin, u ngjit në mal për t`u lutur.
• 47 Kur u bë natë, barka ishte në mes të detit, kurse Jezusi vetëm në tokë.
• 48 Kur i pa se si hiqnin keq duke rremuar;sepse era fryente nga ana e kundërt;diku rreth rojës së katërt, Jezusi erdhi tek ata duke ecur përmbi det. Deshi t`i kalojë,
• 49 por ata, posa e panë duke ecur përmbi det, menduan se është fantazmë e bërtitën:
• 50 sepse e panë të gjithë e u trembën. Por Jezusi menjëherë filloi të flasë me ta e u tha:Zemër, he burra! Unë jam! Mos druani!
• 51 Dhe hipi tek ata në barkë e era pushoi. E mbetën krejtësisht të habitur,
• 52 sepse ende nuk e kishin kuptuar vështrimin e mrekullisë së bukëve: mendja e tyre ishte e paaftë të kuptonte.Shërime në rrethe të Gjenezaretit(Mt 14, 34-36)
• 53 Pasi lundruan deri në breg, arritën në Gjenezaret e aty e lidhën barkën.
• 54 Posa dolën nga barka, njerëzit që e njohën
• 55 menjëherë shpejtuan të shkojnë nëpër mbarë krahinën e filluan të sjellin të sëmurët në vigje atje ku dëgjonin se ishte.
• 56 E kudo që hynte: në fshatra, në qytete apo në katunde, i vendosnin të sëmurët në sheshe dhe e lutnin t`ia preknin së paku kindin e petkut. Të gjithë ata që e preknin, shëroheshin.