Beselidhja e VjeterRuti: Ruta në arat e Boozit

• 1 Noemia kishte një kushëri nga ana e burrit. Ky ishte njeri i pasur dhe burrë i mirë. Quhej Booz.
• 2 Atëherë Ruta moabite po i thotë vjehrrës së vet: Nëse më lejon, po shkoj në ara për të mbledhur kallëza që u bien korrëtarëve, ku të më lejojë bujaria e të zotit të shtëpisë. Ajo iu përgjigj: Shko, bija ime!
• 3 Shkoi, pra, e po mblidhte kallëza pas korrëtarëve. Fati e deshi që toka të ishte prona e njërit që quhej Booz e ishte kushëri i Elimelekut.
• 4 Dhe, ja, ai vetë erdhi prej Betlehemit e i përshëndeti korrëtarët: Zoti me ju. Ata iu përgjigjën: Zoti të bekoftë.
• 5 Atëherë Boozi i tha djaloshit që mbikëqyrte korrëtarët: E kujt është kjo vajzë?
• 6 Ai iu përgjigj: Kjo është moabitja që erdhi me Noeminë prej dheut të Moabit.
• 7 Bëri lutje që të mblidhte kallëzat që mbeten pas korrëtarëve. Që nga mëngjesi e deri tani qëndron në këmbë në arë dhe vetëm tani po pushon një çast.
• 8 Atëherë Boozi i tha Rutës: Dëgjo, bijë! Mos shko të mbledhësh kallëza në ara të tjera dhe mos iu ndaj këtij vendi, por qëndro pas vajzave të mia.
• 9 Vër mendjen: ku të shkojnë ato që të korrin, shko edhe ti pas tyre. Unë u urdhërova djelmoshave të të mos trazojë kush. Kur të të marrë etja, shko e pi ujë prej rrëshiqave që t`i kenë mbushur djelmoshat.
• 10 Ajo atëherë ra me fytyrë përdhe, u përkul me nderim e tha: Nga e kam këtë nder që të gjej hir para syve të tu e të kujdesesh për mua që jam një grua prej një vendi të huaj?
• 11 Por ai iu përgjigj: Më kanë treguar gjithçka ke bërë për vjehrrën tënde pas vdekjes së burrit tënd dhe si i ke lënë prindërit e tu e vendin ku ke lindur, dhe ke ardhur në një popull që nuk e ke njohur më parë.
• 12 Të shpërbleftë Zoti për veprën që ke bërë e marrsh shpërblimin e plotë prej Zotit, Hyjit të Izraelit, tek i cili erdhe dhe nën krahë të të cilit u strehove.
• 13 Ajo tha-: Oh, sikur t`u pëlqeja gjithmonë syve të tu, imzot! Ti më ngushëllove dhe i dhe guxim shërbëtores sate, megjithëse nuk jam as si cilado ndër shërbëtoret e tua.
• 14 Kur u bë koha e drekës, Boozi i tha: Eja këtu e ha bukë dhe ngjyje kafshatën tënde në uthull! Ajo u ul përbri korrëtarëve, i dha kaçamak me miell elbi. Hëngri e u ngi dhe i mblodhi tepricat.
• 15 Atëherë u ngrit dhe mblodhi kallëza. Boozi u urdhëroi shërbëtorëve të vet: Le të mbledhë edhe ndërmjet duajve e mos ia ndaloni.
• 16 Madje lërini edhe ju vetë t`ju bien kallinj edhe nga duajt që t`i mbledhë dhe mos ia ndaloni të mbledhë.
• 17 Kështu mblodhi në arë deri në mbrëmje. Sa mblodhi, i shiu me thupër: i doli gati një masë efi elb /d. m. th. tri koshiqe/.
• 18 E ngarkoi dhe e çoi në qytet dhe ia tregoi vjehrrës sa kishte mbledhur. Pastaj nxori edhe sa i kishte tepruar prej ushqimit dhe ia dha.
• 19 Atëherë i tha e vjehrra: Ku ke mbledhur sot? Ku ke punuar? Qoftë bekuar ai që pati dhëmbshuri për ty! Ajo i tregoi te kush kishte punuar e tha: Ai njeri quhet Booz.
• 20 Atëherë Noemia i tha: Pastë bekim prej Zotit, sepse i paska nderuar të gjallët e të vdekurit. Pastaj shtoi: Ai njeri ka një lidhje gjaku me ne; një prej atyre që kanë të drejtën e trashëgimit.
• 21 Ruta vazhdoi: Ai edhe më urdhëroi që të shkoj gjithnjë me korrëtarët e tij derisa t`i mbledhin të gjitha të korrat.
• 22 E vjehrra i tha: Më mirë është, bija ime, që të shkosh me shërbëtoret e tija në të korra që të të mos ndodhë ndonjë ngatërresë në ndonjë arë të tjetërkujt.
• 23 Kështu, pra, u shkoi pas korrëtareve të Boozit derisa u krye korrja e elbit dhe e grurit. Dhe vazhdoi të banonte me vjehrrën e vet.